Etap presynodalny przypomina już trochę „diecezjalne rekolekcje” – cała diecezja żyje w tym samym rytmie słowa Bożego.
Coraz lepiej słuchamy Listów do Kościołów Apokalipsy. Czytamy je od początku września w parafiach i w rejonach. Odnajdujemy swoje życie w życiu wspólnot Efezu czy Smyrny. A słowo Boże, choć takie samo, budzi w nas różne odpowiedzi. Dla ilustracji kilka wspomnień ze spotkania naszej Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej, gdy czytaliśmy, jak na listopad przystało, List do Kościoła w Pergamonie: dla jednych ważne było „trzymać się imienia Jezusa”, dla innych „wiem, gdzie mieszkasz”, dla jeszcze innych „manna ukryta” i „biały kamyk”. Za każdym z tych słów stała konkretna historia, a wspólnie medytowany List nabierał wyjątkowej głębi i aktualności.
Szukamy też różnych dróg, aby nie pokonała nas trudność Listów. Nie są one najłatwiejsze. Zastanawiamy się, co to za „nikolaici”, „głębia szatana”, „biały kamyk”. Z drugiej strony od razu rozumiemy „nawróć się”, „znam twój trud”, „pierwsze czyny podejmij”.
Kalendarium
Najintensywniejszy okres presynodu już za nami. W ciągu trzech miesięcy (wrzesień, październik, listopad 2023) odbyliśmy sześć spotkań: trzy w parafii, dwa w rejonach i jedno centralne. Mam nadzieję, drogi Czytelniku, że – o ile brałeś udział w tych spotkaniach – nie utraciłeś sił. A właściwie, że dzięki tym spotkaniom nabrałeś sił.
Teraz spotkań będzie już o wiele mniej. Drugi etap presynodalny będzie trwać od grudnia 2023 do kwietnia 2024 i w ciągu tych pięciu miesięcy planowane jest sześć spotkań: trzy w parafii i trzy w rejonie. Gdy zaś rozpocznie się synod, kalendarium dla parafialnych zespołów zapowiada się jako jeszcze luźniejsze.
Cieszą wiadomości, że niektóre zespoły mają chęć spotkać się częściej niż raz w miesiącu. Taki jest zresztą pierwszy cel synodu o nawróceniu i odnowie naszego życia – doświadczyć spotkania Boga we wspólnocie Kościoła. Są zespoły, które myślą o późniejszej przemianie w parafialna wspólnotę w rodzaju kręgu biblijnego.
Pytania do rozeznania
Synod o synodalności wykonał wielką pracę, której owoce troskliwie zachowujemy i chcemy rozwijać. Postawił on wyraźną diagnozę naszej sytuacji: że potrzebujemy nawrócenia i odnowy w przestrzeni komunii, formacji i misji. Tę diagnozę najpierw chcemy przyswoić, następnie pogłębić, ale potem zrobić kolejny krok i nauczyć się nowego kształtu życia. Stąd nowy kształt spotkań od grudnia 2023, gdy zespoły presynodalne, inspirowane przez kolejne Listy Apokalipsy, przeżyją trzy spotkania poświęcone rozeznawaniu trzech spraw: komunii (ja–Bóg–my), formacji (pogłębiania wiary, by stawać się uczniem i uczennicą Chrystusa) i misji (głoszenia Ewangelii). O te sprawy będziemy pytać Bożego Ducha w czasie spotkań, także po to, by wspólnie zbudować konkretną propozycję naszego nowego stylu życia.
Już i jeszcze nie
Nie stawiamy już kolejnej diagnozy, ale nie chodzi jeszcze o konkretne „wytyczne”. W tej chwili raczej zbieramy myśli, natchnienia, propozycje. A te mogą być różne. Nie musimy na tym etapie nic rozstrzygać – przecież synod jeszcze się nie zaczął. A synod i tak formułuje tylko propozycje dla decyzji, które podejmuje biskup diecezjalny, czyli Metropolita Wrocławski. Dlatego nie ma sensu teraz się spierać czy zwalczać to, co idzie „nie po naszej myśli”.
Tematy, które podejmujemy (czyli pytania do rozeznania: komunia, formacja, misja), nie są wcale „kontrowersyjne”. Kilka odbytych do tej pory spotkań na temat naszej komunii pokazało naszą… komunię. Że myślimy podobnie, dzielimy podobne pragnienia.
Pierwszeństwo modlitwy
Na drugim etapie presynodalnym szczególną rolę będzie grało osobiste przygotowanie do spotkania zespołu. Nic tego nie zastąpi i nikt nie zrobi tego za nas. Chodzi o to, by na długo przed spotkaniem w parafii wziąć kartkę z treścią danego Listu i pytaniem do rozeznania (np. w grudniu 2023 to List do Kościoła w Tiatyrze i pytanie o komunię) i przeznaczyć godzinę na modlitwę w ciszy. Od tego zależy los spotkania zespołu. Warto wchodzić na stronę internetową www.synodwroclaw.pl i tam pobierać potrzebne materiały.
Podstawa komunii
O nasza komunię (ja–Bóg–my) możemy pytać na różne sposoby: co robić, aby być bardziej razem, co jest drogą nawrócenia, jakie struktury to ułatwią. Ale pierwszym pytaniem jest: Dlaczego jesteśmy razem? Nie dlatego, że się lubimy (choć często się lubimy) albo że mamy jeden cel (tak też zwykle jest). Pierwszym pytaniem jest „dlaczego”, czyli: Kto nas zgromadził w jedno? Kto jest centrum naszej wspólnoty?
Autor: biskup Maciej Małyga